Artikel

Op 17 december laatstleden overleed ze op het eiland São Vicente. Haar lichaam was op, na een koppig en turbulent leven in functie van háár muziek, de zwoele klanken uit haar thuisland Cabo Verde.

In juni 2011 zag ik haar nog, in BOZAR Brussel en op blote voeten, uiteraard. Mét een brandende sigaret in haar mond, ondanks het rigoureuze rookverbod. Het moet de veiligheidsverantwoordelijke van de zaal nachtmerries bezorgd hebben. Ze had dan ook heel wat krediet, respect en erkenning opgebouwd, die “diva op de blote voeten” en winnares van een Grammy in de categorie wereldmuziek. Maar de pit was er toen al uit. Na haar hartoperatie van 2010 was de 70-jarige moeizaam te been. Ze slofte naar het midden van het podium en plofte af en toe neer in de voor haar klaargezette stoel.

Een contrast met de ziel van haar muziek, de coladeras en mornas. De eerste is coole dansmuziek, de tweede zalige blues en allebei zonnig, energievol, bruisend, opzwepend, prikkelend. Gelukkig kon ze beschikken over een uiterst professionele entourage. Schitterende muzikanten, waarbij de percussie machtig mooi was. Als je je ogen toe deed, waande je je zo op een paradijselijk eiland, met een coctail in de hand en de zon aan de hemel.

Jammer dat haar laatste concert wat zwak was. Voor mij blijft ze zeker en vast de zangeres die sprankelende muziek in mijn huis of auto binnenbrengt. Een dipje tijdens de grijze wintermaanden of druilerige periodes? Haar platen, waarvan ze er miljoenen verkocht heeft, blazen de somberheid zonder moeite weg.

Officiële site http://www.cesaria-evora.com/?lang=pt