17.532 stappen later heb ik de laatste cd van Mariza intens in de oortjes beluisterd… “Mariza” van Mariza… niets meer, geen titel, geen thema, gewoon puur Mariza. En dat is het voor mij ook. Zeventien jaar na haar eerste plaat is deze vol van pure vertelmuziek volgens de klassieke fadoregels, de fado volgens Mariza, de diva van de Portugese volksmuziek versie eenentwintigste eeuw.

De cd begint en eindigt met het volkse “Trigueirinha”, één van de folkloreliedjes die ze ook graag live brengt, om op te bewegen, te dansen. Heerlijk!

Op deze plaat staat tevens een zangeres achter de microfoon die “gerijpt” is door de jaren, haar carrière, haar leven, de moeilijke momenten in haar privéleven. Ze grijpt terug naar haar moeder “Oração”, haar grootouders “Amor perfeito”, haar verloren liefdes “Quem me dera”, “Semente viva”. Deze thema’s zijn prachtig verwoord, maar komen soms wat donker over “Por tanto te amar”… Ook dit is fado…

Ook al is het lied “Quem me dera” een ware hit in Portugal en omstreken, voor mij is “Oração” het pareltje van de lijst, de nummer 4! Dit is voor mij pure saudade. “Busco a perdida oração que a minha mãe me ensinou, quero gritar a verdade, mas o vento me calou”. Dit persoonlijke stukje poëzie is ingebed in hemelse gitaarklanken met centraal de meest fantastische noten van Mariza’s stem! Genieten maar…

Een staaltje van de straffe madam die Mariza is, komt voor mij tot uiting in “Fado errado”, over fouten maken, fouten in de liefdes, in de levenskeuzes die men maakt. Sterk gezongen, straf gerelativeerd met een cynische bijklank “Pois só Deus não sabe errar”.

Ook al zijn er nieuwe diva’s aan het fadofirmament, zoals Ana Moura, Cuca Roseta, Gisela João en Raquel Tavares, Mariza bevestigt, in haar fadista-zijn, in haar begrijpen en uiten van de saudade… Volledig terug te vinden in “Sou”.

À fadista! À fadista! À fadista!