Artikel

Hierbij wat historische info rond het kleine, gezellige kerkje in het dorpscentrum van Baardegem, deelgemeente van Aalst.

Baardegem, Bardinga-heim, is de gezinsnaam, "Bardinga" samengevoegd met "heim", woning. "Bardo" of baard, de gebaarde, was vermoedelijk een Frankisch familiehoofd die hier een villa, hoeve, uitbaatte. In de zevende eeuw bezat Asse reeds een kerk en uit de moederparochie ontstonden weldra meer dan tien dochterkerken, zoals o.a. Hekelgem en Essene, Meldert en Baardegem. Aangezien de titelheilige van de kerk, de heilige Margaretha van Antiochië in Klein-Azië, na de belegering en de verovering van die stad tijdens de eerste kruistocht, hier in het Westen een volksgeliefde heilige werd, situeert men de bouw van het eerste kerkje in het begin van de 12de eeuw. Wanneer Baardegem op 10 maart 1259 tot een zelfstandige parochie wordt verheven, verrijst daar een laat-Romaanse driebeukige kerk: de Sint-Margarethakerk met zandsteen uit het Kravaalbos, ontgonnen door de paters van de abdij van Affligem. Gedurende de 17de eeuw wordt druk gewerkt aan het herstel en de versiering van de kerk, dank zijn pastoors J.B. Vorsthuys en J.B. Van Der Meeren. De kerkhofmuur werd opgericht in 1844. Bij de restauratie van de kerk, in september 1969, ontdekte men echter dat het koor een heel oud voor-Romaans zaalkerkje, was, waarschijnlijk ongeveer tien eeuwen oud, amper een vijftigtal meter hoog en een tiental meter lang, waarvan de vijf venstertjes dichtgemetseld werden. Merkwaardig zijn in de zuidermuur, het “sacrarium”, waar men bij lithurgische handelingen het gebruikte water ingiet, en de Romaanse boog boven de huidige sacristiedeur. In de driehoekige nis, boven het sacrarium, plaatste men de kelk, het water en de miswijn. (uit “Passe-Partout”, oktober 2003)